Dag 6 | Van Meknes naar Al-Hoceima

Een volle bus – studenten, docenten en koffers – begaf zich vandaag vanuit Meknes naar Al-Hoceima. Dat is een hele tocht geworden, met veel ervaringen.

We vertrokken rond negen uur vanuit ons hotel in Meknes. Vervolgens hebben wij via Fès koers gezet naar het noorden van Marokko. We lieten de ‘luxe’ die wij nu enige dagen gewend zijn al snel achter ons toen we terechtkwamen in een zeer primitieve omgeving; het Rif-gebergte (in Noord- en Midden-Marokko). Het Rif-gebergte loopt in een boog van 250 km van de Straat van Gibraltar naar Cap des Trois-Fourches, is aan de uiteinden smal en in het midden breed. Het hoogste punt is bijna 2500 meter hoog. Bij de kust van de Middellandse Zee loopt het Rif-gebergte als een muur in de zee, waardoor het een weinig toegankelijke rotskust is. Het Rif is tamelijk dichtbevolkt. Er zijn piepkleine dorpen, maar ook wat grotere. De huizen zijn vooral van steen met rieten of pannen daken. De landbouw wordt gebruikt voor veeteelt en verbouw van olijven. In Al-Hoceima en Tetouan komt de toeristenindustrie op gang.





Omdat de tocht negen uur duurde, was er geen tijd om steden of andere bezienswaardigheden te bekijken. Daar valt dus ook vrij weinig over te zeggen. Wel is ons tijdens de reis het een en ander opgevallen. Lange, lege wegen die zich kronkelen door een zanderig en droog landschap. Hier en daar een geit, schaap of ezel. De omgeving veranderde gedurende de rit van glooiende heuvels naar hoge gebergten en diepe dalen. De sfeer in de bus was echter gezellig; zo werd er gekaart, ge-yahtzeed, kregen wij Arabische taalles en is er een interview gehouden met onze gids Mohammed.





Onderweg zijn we een aantal keer aangehouden door de politie. Later bleek dat voor onze eigen veiligheid te zijn, want in de omgeving van het Rif schijnt het er nogal crimineel aan toe te gaan. Er bevinden zich namelijk diverse hennepplantages in de bergen. Wat ook opviel was dat er heel veel kinderen langs de weg lopen met rugzakken om, van of naar school. Vaak moeten zij daarvoor lange afstanden afleggen omdat scholen ver van de huizen vandaan liggen. Sommige kinderen moeten elke dag wel vijf kilometer lopen.



Wat ons opviel – eigenlijk al vanaf dat we hier zijn – is dat niet alleen wij bewonderend naar Marokko kijken, maar Marokko ook naar ons. Overal waar de bus passeert kijken hoofden onze kant op.





Rond zeven uur zijn we aangekomen bij hotel Mohammed V in Al-Hoceima. We hebben prachtig uitzicht op de Middellandse Zee, de boulevard en een moskee met minaret. We verheugen ons erg op de dag van morgen, wanneer wij opnieuw scholen gaan bezoeken. Daarover morgen meer!

Groeten,
Winnie en Theo